“ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี”
แทบทุกคนจะได้รับการอบรมสั่งสอนให้เป็นคนดีที่มีความกตัญญูกตเวทีต่อผู้มีพระคุณ คือ…..
พ่อ – แม่ บุพการีผู้ที่ให้ชีวิตของทุกคน
ปู่ย่าตายาย ผู้ให้ความรักความเมตตาความเอื้ออาทรแก่บรรดาลูกหลานเสมอมา
ครูบาอาจารย์ ผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้ให้เป็นอาภรณ์ประดับกาย ให้ศิษย์ใช้ประกอบอาชีพเลี้ยงตน เลี้ยงครอบครัวตลอดชีวิต
บุคคลเหล่านี้คือ ปูชนียบุคคล ที่ควรค่าแก่การแสดงความกตัญญูกตเวทิตา โดยไม่มีข้อแม้ ไม่มีเงื่อนไขใดๆให้เคลือบแคลงใจในคุณงามความดีที่มีต่อชีวิตของเราและครอบครัว
เพื่อน…บางคนมีความปรารถนาดีต่อเราตลอดมา ช่วยเหลือเกื้อกูลในยามที่เราเดือดร้อนลำเค็ญ ไม่เคยปฏิเสธคำร้องขอความช่วยเหลือในยามที่เราประสบความลำบากจนเลือดตาแทบกระเด็น แม้การช่วยเหลือเราในบางครั้ง จะสร้างความลำบากใจให้เพื่อนอย่างใหญ่หลวง แต่เพื่อนไม่เคยปฏิเสธคำขอของเราให้เสียน้ำใจ
เพื่อนเช่นนี้ควรค่าแก่การแสดงความกตัญญูและกตเวทิตาในทุกกรณี
พี่ป้าน้าอา เป็นญาติโก โหติกาของเรา แม้จะยังไม่เคยมีบุญคุณอะไรต่อเรา แต่ถ้าพี่ป้าน้าอาของเราประสบเหตุการณ์ร้ายๆใดๆในชีวิต เราก็สมควรช่วยเหลือผ่อนทุกข์นั้นให้พี่ป้าน้าอาของเราในฐานะเครือญาติ
แม้พี่ป้าน้าอาของเราบางคนอาจจะไม่ใช่คนดี แต่เราก็ต้องมีความรู้สึกดีๆให้ในฐานะเครือญาติ
แต่…การช่วยเหลือผ่อนทุกข์ให้พี่ป้าน้าอาของเราต้องไม่กระทบผลประโยชน์ของสังคมส่วนรวมหรือผู้อื่น
ผู้ใหญ่ ผู้อาวุโส หัวหน้า นาย… ฯลฯ ของเรา ที่เคยมีบุญคุณต่อเรา ต่อครอบครัว ต่อญาติมิตรของเรา….เป็นนักเลงหัวไม้ เป็นผู้มีอิทธิพล เป็นมิจฉาชีพ เป็นนักต้มตุ๋น เป็นนักการเมืองที่โกงกินชาติ เป็นโจรใส่สูท เป็นฆาตกร เป็น… ฯลฯ ขอให้เราช่วยเหลือ…ในทางที่ผิด!
ขอให้ช่วยแหลือด้วยการทรยศคิดคดกับองค์กรเศรษฐกิจสังคม บ้านเมือง ประเทศชาติและราชบัลลังก์.
ซึ่งการช่วยผ่อนทุกข์ให้บุคคลกลุ่มนี้จะสร้างความกระทบกระเทือน ความเสียหายแก่องค์กรทางกฎหมาย เศรษฐกิจ สังคม จริยธรรม คุณธรรมของสังคม ประเทศชาติและราชบัลลังก์
บุคคลเหล่านี้ควรค่าแก่การกตัญญู กตเวทิตา….หรือสาปแช่ง???
