“ก่อนตาย”
เดือนพฤษภาคม เป็นเดือนที่ 5 ของปี 2568 และของทุกๆปีนั่นแหละ อยู่ๆผมก็เกิดคิดถึงเรื่อง…”ตาย” ขึ้นมาเฉยๆ เพราะระยะนี้คนรัก คนรู้จักมักคุ้นตายจากกันไปหลายคน งวดนี้จึงอยากจะเขียนถึงเรื่อง “ตาย” เอามาเป็นธรรมานุสติเตือนแฟนๆกันครับ…(เตือนตัวเองด้วย)
ในเมื่อเราทุกคนรู้กันอยู่เต็มอกว่า…“เกิดมาแล้ว วันหนึ่งก็ต้องตาย มันก็อดกลัวตายไม่ได้” คนก็ยังกลัวตายกันอยู่ทั้งนั้น
ปัญหาที่น่าคิดก็คือเรื่อง…”กลัวตาย” ของคนนั้นจะทำอย่างไรกันดี ขั้นแรกก็จะต้องพูดกันเสียก่อนว่า ขณะที่จะตายนั้น อย่างไรจึงจะเรียกว่าตายเหล่านายแพทย์ใหญ่ๆในโลกนี้ดูเหมือนยังตกลงกันไม่ได้ว่าที่เรียกว่าตายนั้น ตายตรงไหน ถือเอาว่าหยุดหายใจแล้วเป็นตาย หรือถือว่าหัวใจหยุดเต้นหยุดชีพจรแล้วเป็นตาย หรือถือว่าเป็นความเคลื่อนไหวของสมองหยุดลงเมื่อไหร่แล้วจึงเรียกว่าตาย
แต่อย่างไรก็ตาม จะตายตรงไหน มันก็ยังกลัวตายกันอยู่นั่นเอง ! ครับ…
ในทางศาสนามีความเห็นเป็นอันเดียวกันว่า ความเชื่อถือในศาสนานั้นแหละที่จะทำให้คนที่ใกล้ตายหมดความกลัวตายลงไปได้ ศาสนาที่เขาเชื่อว่ามีพระผู้เป็นเจ้าก็ถือว่าคนใกล้ตายกำลังจะไปสู่พระผู้เป็นเจ้าในทางพุทธอย่างเรามีความเชื่อว่าหากทำบุญไว้มากในโลกนี้ ตายแล้วก็จะได้ไปสู่ที่ชอบๆ เพราะฉะนั้นความตายก็ไม่น่ากลัวอะไร
เขียนต่อไปก็จะยืดยาว…สรุปเอาว่า หลังจากเราตายไปแล้วสิ่งที่น่ากลัวจริงๆคือ ก่อนตายเราทำอะไรเอาไว้ ถ้าเราทิ้งอะไรไว้ดีแล้วในโลกนี้ทุกอย่างพร้อม ผมว่าเราจะไม่กลัวตายแน่ถ้าทำความดีไว้มากๆ ส่วนคนที่ไม่ได้ทำความดีนั่นแหละ…จะกลัวความตายมาก เช่นเป็นหนี้เป็นสินเขาไว้มาก หรือไปโกงใครเขาไว้ ไปทำความผิดความชั่วอะไรไว้ ซึ่งจะหลุดออกมา ทำให้ญาติมิตรพี่น้องครอบครัวต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงเกียรติยศเหล่านี้
ถ้าทิ้งสิ่งเหล่านี้ไว้แล้วละก็ มันก็เห็นจะตายไม่สะดวก มันก็คงจะต้องกลัวตาย
แต่ถ้าแน่ใจว่าสิ่งที่ตนทิ้งไว้นั้นเป็นเรื่องดีงาม คนที่อยู่เบื้องหลังเห็นคุณงามความดีที่จะปรากฎต่อไป เป็นชื่อเสียงเกียรติยศแก่บุตรหลาน ความดีของคนตายจะช่วยให้คนรักของตนมีความเจริญงอกงามต่อไปในชีวิต เพราะจะมีคนคอยอุปการะช่วยเหลือ ถ้ามีความรู้สึกเช่นนี้ คนที่จะตายเห็นจะไม่กลัวตายแน่
เพราะฉะนั้นคนที่จะกลัวตายหรือไม่ ไม่ได้อยู่ที่ว่าตายแล้วจะได้รับอะไร และไม่ได้อยู่ที่ตายแล้วจะไปไหน แต่อยู่ตรงที่ว่า…”ตายแล้วจะทิ้งอะไรไว้เบื้องหลัง”
สุดท้ายครับ…เชื่อที่พระพุทธเจ้าของเราสอนเราไว้ว่า…ก่อนที่พุทธองค์จะเข้านิพพานก็ได้ทรงสั่งสงฆ์สาวกไว้ว่า…”ภิกษุ ทั้งหลาย จงตั้งอยู่ในความไม่ประมาท หมายความว่า ชีวิตของเราตราบใดที่เรายังมีลมหายใจอยู่นั้น เราจะประมาทความตายไม่ได้”
จึงต้องทำความดีให้พร้อม เอวัง !… ก็มีด้วยประการะเช่นนี้ !
———————————
